Vitamine C de geschiedenis herhaalt zich.
Dr. Lind toonde in 1747 aan dat bij zeelieden scheurbuik te genezen en voorkomen was door sinaasappels en citroenen te gebruiken.
Een jaar later verliet hij de marine en in 1753 publiceerde hij zijn inmiddels klassiek geworden werk:
A Treatise of the Scurvy. Dit werk toonde onomstotelijk aan dat scheurbuik te voorkomen was door het gebruik van citrus vruchten die immers heel veel vit. C bevatten.
Het duurde echter 42 jaar voordat de Royal Navy dit ter harte nam en vanaf 1795 als profylaxe de zeelieden iedere dag 1 ounce (28,35 gram) citroensap gaf. Waarschijnlijk had men 100.000 gevallen van scheurbuik kunnen voorkomen als dit 42 jaar eerder was gedaan.
De 42 jaar lijkt lang, maar de “burger scheepvaart” de British Board of Trade was nog veel trager zij voerde de maatregel van het citroensap pas in 1865 in dus pas na 112 jaar.
Degene die vit.C, de werkzame stof die scheurbuik voorkomt, voor het eerst ontdekte was Szent Györgi hij deed verslag over vit.C in het tijdschrift Nature in 1932.
In de jaren 30 deed prof. Dr. C.W. Jungeblut de belangrijke ontdekking dat vit.C polio kan genezen en voorkomen.
Hij publiceerde dit idee voor het eerst in 1935 nadat hij de werking van vit. C grondig had onderzocht. Hij toonde ook aan dat vit. C het difterie toxine neutraliseerde. In 1937 toonde Jungeblut ook nog aan dat vit.C het tetanus toxine onwerkzaam maakt.
John T.A.Ely, PhD schreef in die tijd: “In de jaren 30 deed de opmerkelijke Claus W. Jungeblut verslag van het feit dat vit.C in een concentratie die te verkrijgen is door een inname van hoge doses vit.C, bescherming biedt tegen vele virale infecties, pathogene bacteriën en toxinen. Hiertoe behoren ook de polio, hepatitis en herpes virussen.
Jungeblut wordt zelden genoemd door de main stream medische geneeskunde. En wanneer zijn werk genoemd wordt, wordt er nooit gesproken over zijn onderzoeken over Vit.C.
In die tijd begon begonnen Sabin en Salk met de ontwikkeling van vaccinaties. Sabin deed nog wel onderzoek naar de werking van vit.C bij polio, hierbij gebruikte hij veel te lage doseringen waardoor hij de resultaten van de studies van Jungeblut niet kon bevestigen.
Hierdoor verloor men in wetenschappelijke kring helaas de belangstelling voor vit.C.
De ontwikkeling van de vaccinaties gingen wel door waardoor deze uiteindelijk in de jaren 50 van de vorige eeuw gestart konden worden.
In de vroege jaren 50 van de vorige eeuw begon Klenner met zijn werk met mega (hele hoge) doses vit.C, hij gebruikte tot 100 gram per dag oraal of intra veneus. Bij patiënten zag hij geweldige resultaten, wanneer toegediend in mega doses.
Polio patiënten bijvoorbeeld die vit.C kregen hadden geen restverschijnselen van hun polio. Een gecontroleerde studie bij 70 kinderen in Engeland, waarvan de helft vit.C kreeg en de andere helft niet, liet zien, dat geen van de met vit.C behandelde kinderen verlammingen ontwikkelden en bij de groep zonder vitamine C 20%.
Deze studie werd niet gepubliceerd, omdat het Salk vaccin net was ontwikkeld en daarom was niemand geïnteresseerd in vitaminen. Dr. Klenner’s werk werd genegeerd!
Tot op heden is het nog zo dat vit.C genegeerd wordt en men alleen maar oog heeft voor de “geweldige werking van de vaccinaties”
Zal het in dit geval ook meer dan 100 jaar duren voordat de gevestigde medisch orde erachter komt dat met vit. C zowel profylactisch als therapeutisch de infectie ziekten, waar nu tegen ingeënt wordt, behandeld kunnen worden.
Dr. Lind toonde in 1747 aan dat bij zeelieden scheurbuik te genezen en voorkomen was door sinaasappels en citroenen te gebruiken.
Een jaar later verliet hij de marine en in 1753 publiceerde hij zijn inmiddels klassiek geworden werk:
A Treatise of the Scurvy. Dit werk toonde onomstotelijk aan dat scheurbuik te voorkomen was door het gebruik van citrus vruchten die immers heel veel vit. C bevatten.
Het duurde echter 42 jaar voordat de Royal Navy dit ter harte nam en vanaf 1795 als profylaxe de zeelieden iedere dag 1 ounce (28,35 gram) citroensap gaf. Waarschijnlijk had men 100.000 gevallen van scheurbuik kunnen voorkomen als dit 42 jaar eerder was gedaan.
De 42 jaar lijkt lang, maar de “burger scheepvaart” de British Board of Trade was nog veel trager zij voerde de maatregel van het citroensap pas in 1865 in dus pas na 112 jaar.
Degene die vit.C, de werkzame stof die scheurbuik voorkomt, voor het eerst ontdekte was Szent Györgi hij deed verslag over vit.C in het tijdschrift Nature in 1932.
In de jaren 30 deed prof. Dr. C.W. Jungeblut de belangrijke ontdekking dat vit.C polio kan genezen en voorkomen.
Hij publiceerde dit idee voor het eerst in 1935 nadat hij de werking van vit. C grondig had onderzocht. Hij toonde ook aan dat vit. C het difterie toxine neutraliseerde. In 1937 toonde Jungeblut ook nog aan dat vit.C het tetanus toxine onwerkzaam maakt.
John T.A.Ely, PhD schreef in die tijd: “In de jaren 30 deed de opmerkelijke Claus W. Jungeblut verslag van het feit dat vit.C in een concentratie die te verkrijgen is door een inname van hoge doses vit.C, bescherming biedt tegen vele virale infecties, pathogene bacteriën en toxinen. Hiertoe behoren ook de polio, hepatitis en herpes virussen.
Jungeblut wordt zelden genoemd door de main stream medische geneeskunde. En wanneer zijn werk genoemd wordt, wordt er nooit gesproken over zijn onderzoeken over Vit.C.
In die tijd begon begonnen Sabin en Salk met de ontwikkeling van vaccinaties. Sabin deed nog wel onderzoek naar de werking van vit.C bij polio, hierbij gebruikte hij veel te lage doseringen waardoor hij de resultaten van de studies van Jungeblut niet kon bevestigen.
Hierdoor verloor men in wetenschappelijke kring helaas de belangstelling voor vit.C.
De ontwikkeling van de vaccinaties gingen wel door waardoor deze uiteindelijk in de jaren 50 van de vorige eeuw gestart konden worden.
In de vroege jaren 50 van de vorige eeuw begon Klenner met zijn werk met mega (hele hoge) doses vit.C, hij gebruikte tot 100 gram per dag oraal of intra veneus. Bij patiënten zag hij geweldige resultaten, wanneer toegediend in mega doses.
Polio patiënten bijvoorbeeld die vit.C kregen hadden geen restverschijnselen van hun polio. Een gecontroleerde studie bij 70 kinderen in Engeland, waarvan de helft vit.C kreeg en de andere helft niet, liet zien, dat geen van de met vit.C behandelde kinderen verlammingen ontwikkelden en bij de groep zonder vitamine C 20%.
Deze studie werd niet gepubliceerd, omdat het Salk vaccin net was ontwikkeld en daarom was niemand geïnteresseerd in vitaminen. Dr. Klenner’s werk werd genegeerd!
Tot op heden is het nog zo dat vit.C genegeerd wordt en men alleen maar oog heeft voor de “geweldige werking van de vaccinaties”
Zal het in dit geval ook meer dan 100 jaar duren voordat de gevestigde medisch orde erachter komt dat met vit. C zowel profylactisch als therapeutisch de infectie ziekten, waar nu tegen ingeënt wordt, behandeld kunnen worden.